Ben 20 yaşında üniversite ögrencisi bir genç kızım. Zaman zaman tökezlediğim de oluyor ama kendi hayatımın dizginlerini gayet güzel idare ediyorum bence. Benim, bir de benden 1 yaş küçük benimle aynı üniversiteye giden erkek kardeşim var. Bu yüzden kardeşim ev arkadaşım.
Buraya kadar her şey çok yolunda.
Rahatsız olduğum konuysa; eş, dost, arkadaş ya da otobüste lafladığım teyze, kim kardeşimle aynı evde yaşadığımı duysa hemen lafı “Ay zor olmuyor mu bir yandan okul bir yandan da kardeşinin işini yapmak?”a getiriyor.
Hayır efendim zor olmuyor. Çünkü yapmıyorum. Benim erkek kardeşim kendi işini kendi yapabilecek yaşta.
Ayrıca, kardeşimle birgün laflarken bu konuyu kendisine açtığımda dedi ki, ablamla yaşadığımı duyanlar bana da “Iyi iyi ablan yemeğini yapıyordur. Evde yemek pişiyordur.” diyorlar.
Hayır yemeğini de yapmıyorum.
Çünkü o 19 yaşında kendi isteklerini ve gerekliliklerini karşılayabilecek yaşta. Bu yüzden benden 3 yaşındaymışçasına önüne yemek getirmemi ve toplamamı ya da kıyafetlerini yıkayıp kurutmamı beklemiyor. Ben de sırf cinsiyetimden dolayı bunu kendime görev bilmiyorum.
Neden mi? Çünkü benim görevim değil de ondan.
Söylediklerimi kesinlikle yanlış anlamayın. Evde benim ayaklarımı sehpaya uzattığım kardeşimin önüme her şeyi koyduğuna dair bir görüntü de yok. O benim ev arkadaşım. Bu yüzden işlerimizi paylaşmayı biliyoruz. Yemeği ben yaptıysam o gün bulaşıkları o yıkıyor. Ya da o hafta kıyafetlerimizi ben yıkayıp astıysam sonraki hafta o yıkayıp asıyor. Temizlikte de aynısı geçerli evimizde görev paylaşımı var.
Ben de onunla aynı üniversiteye gidiyorum benim de derslerim onunki kadar ağır ve benim de arkadaşlarımla gezecek zamanlara ihtiyacım var. Benim erkek kardeşim bunun farkında. Siz neden degilsiniz? Yoksa cinsiyetinizden dolayı size dayatılanlarla fazla meşgul olmaktan düşünmeye vaktiniz mi kalmıyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder